Ҳошим Гадо, Ҳунарманди халқии Тоҷикистон ва яке аз саромадони фарҳангу ҳунари шӯравӣ, бо нидои дардолуд ба Президенти Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон муроҷиат кардааст. Ӯ, ки дар 10-умин ошёнаи бинои кӯҳна ва бе нигоҳубини лозима зиндагӣ мекунад, аз мушкилоти рӯзгораш қисса карда, аз Президенти кишвар кӯмак хостааст.
Мероси ҳунарӣ ва фарҳангӣ
Дар тӯли зиёда аз 60 соли фаъолияташ, Ҳошим Гадо дар театр, кино, радио ва телевизион нақшҳои барҷаста офаридааст. Вай на танҳо ҳунарманд, балки муаллифи асарҳо, таҳиягар ва омӯзгор низ мебошад, ки садҳо шогирди шинохта парвардааст. Постановкаҳои ӯ аз рӯйи асарҳои классикони рус, ҷаҳонӣ ва эҷодиёти худи ӯ мавриди таваҷҷуҳи мунаққидони маъруф қарор гирифта, обрӯи фарҳанги тоҷикро дар сатҳи ҷаҳонӣ боло бурдаанд.
Нидои як ҳунарпешаи танҳо
Ҳошим Гадо аз танҳоӣ ва беэътиноии ҷомеа ба фаъолияти эҷодии ӯ шикоят мекунад. Ӯ зикр мекунад, ки барои рафъи мушкилоти саломатӣ ва беҳбуди шароити зисташ ба роҳбарияти кишвар борҳо муроҷиат кардааст, аммо ҷавоби муносиб нагирифтааст. Ҳунарманди пиронсол хоҳиш кардааст, ки барои идомаи эҷодаш ва нигоҳубини саломатиаш як манзили одӣ дар "Хоҷа Оби гарм" ҷудо шавад.
Муроҷиат ба ҷомеа
Ин номаи саргушод на танҳо ба мақомот, балки ба тамоми ҷомеа паёмест. Ин ҳодиса зарурати қадрдонӣ аз шахсиятҳои бузург ва эътирофи саҳми онҳо дар рушди фарҳангу ҳунарро хотиррасон мекунад. Мо бояд пеш аз ҳама қадри чунин инсонҳоро бидонем ва дар хотир дорем, ки мероси фарҳангӣ на танҳо дар гузашта, балки дар зиндагии имрӯзаи мо низ нақши муҳим мебозад.
Хулоса
Мо – ҷомеаи Тоҷикистон, бояд дар фикри нигаҳбонии ҳунармандони худ бошем ва барои онҳо шароити арзандаро фароҳам орем. Ҳунари Ҳошим Гадо, ки наслҳои зиёдеро илҳом бахшидааст, бояд ҳамчун як ганҷинаи миллӣ эҳтиром карда шавад. Муроҷиати ӯ – як намунаи зиндаи вазъи ҳунармандони куҳансол аст, ки ба дастгирии мо ниёз доранд.
Мероси ҳунарӣ ва фарҳангӣ
Дар тӯли зиёда аз 60 соли фаъолияташ, Ҳошим Гадо дар театр, кино, радио ва телевизион нақшҳои барҷаста офаридааст. Вай на танҳо ҳунарманд, балки муаллифи асарҳо, таҳиягар ва омӯзгор низ мебошад, ки садҳо шогирди шинохта парвардааст. Постановкаҳои ӯ аз рӯйи асарҳои классикони рус, ҷаҳонӣ ва эҷодиёти худи ӯ мавриди таваҷҷуҳи мунаққидони маъруф қарор гирифта, обрӯи фарҳанги тоҷикро дар сатҳи ҷаҳонӣ боло бурдаанд.
Нидои як ҳунарпешаи танҳо
Ҳошим Гадо аз танҳоӣ ва беэътиноии ҷомеа ба фаъолияти эҷодии ӯ шикоят мекунад. Ӯ зикр мекунад, ки барои рафъи мушкилоти саломатӣ ва беҳбуди шароити зисташ ба роҳбарияти кишвар борҳо муроҷиат кардааст, аммо ҷавоби муносиб нагирифтааст. Ҳунарманди пиронсол хоҳиш кардааст, ки барои идомаи эҷодаш ва нигоҳубини саломатиаш як манзили одӣ дар "Хоҷа Оби гарм" ҷудо шавад.
Муроҷиат ба ҷомеа
Ин номаи саргушод на танҳо ба мақомот, балки ба тамоми ҷомеа паёмест. Ин ҳодиса зарурати қадрдонӣ аз шахсиятҳои бузург ва эътирофи саҳми онҳо дар рушди фарҳангу ҳунарро хотиррасон мекунад. Мо бояд пеш аз ҳама қадри чунин инсонҳоро бидонем ва дар хотир дорем, ки мероси фарҳангӣ на танҳо дар гузашта, балки дар зиндагии имрӯзаи мо низ нақши муҳим мебозад.
Хулоса
Мо – ҷомеаи Тоҷикистон, бояд дар фикри нигаҳбонии ҳунармандони худ бошем ва барои онҳо шароити арзандаро фароҳам орем. Ҳунари Ҳошим Гадо, ки наслҳои зиёдеро илҳом бахшидааст, бояд ҳамчун як ганҷинаи миллӣ эҳтиром карда шавад. Муроҷиати ӯ – як намунаи зиндаи вазъи ҳунармандони куҳансол аст, ки ба дастгирии мо ниёз доранд.